złożony

złożony
adj
(problem) complex, complicated; (układ) complex; (cząsteczka) compound

być złożonym z złożony — +gen to be composed of

wyraz złożony — compound (word)

zdanie złożone współrzędnie/podrzędnie — a sentence with co-ordinate clauses/with a subordinate clause

* * *
złożony
a.
1. (z kilku części) complex, compound, composite; cukier złożony chem. polysaccharide, polysaccharose; węglowodan złożony chem. complex carbohydrate; orzeczenie złożone gram. complete predicate, predicate (complex), verb and complement; wyraz złożony jęz. compound (word); zdanie złożone gram. compound l. multiple sentence; liczba złożona mat. composite number; być złożonym z be composed of.
2. (= zawiły) complex, complicated; złożony problem complex problem.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • złożony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} składający się z wielu elementów, mający skomplikowaną budowę, strukturę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złożony mechanizm. Wyraz złożony. Zdanie złożone.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • złożony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. złożyć (p.) złożony w użyciu przym. 1. «składający się z czegoś, zbudowany z kilku (z wielu) części, elementów; mający skomplikowaną budowę, konstrukcję, strukturę» Cząsteczki, mechanizmy złożone. ∆ Węglowodany …   Słownik języka polskiego

  • biliterowy — «złożony z dwóch liter; dwuliterowy» Krzyżówka biliterowa. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • cienkowłóknisty — «złożony z cienkich włókien; mający cienkie włókna» Cienkowłókniste korzenie traw. Cienkowłókniste mięso …   Słownik języka polskiego

  • członiasty — «złożony z członów; pierścieniowaty» …   Słownik języka polskiego

  • członowy — «złożony z członów, podzielony na człony» Członowa budowa nóg stawonogów …   Słownik języka polskiego

  • czterogłosowy — «złożony z czterech głosów» ∆ Chór czterogłosowy «chór wykonujący utwory skomponowane na cztery głosy» ∆ Utwór czterogłosowy «utwór skomponowany na cztery głosy» …   Słownik języka polskiego

  • dwoisty — «złożony z dwóch części; mający dwie postaci; podwójny, dwojaki» Dwoisty kłos. Dwoista natura czegoś. ∆ szt. Dwoisty obraz «obraz, w którym przedmiot przedstawiony daje się dwojako interpretować, np. jako ruina domu i zarazem ludzka głowa;… …   Słownik języka polskiego

  • dwucyfrowy — «złożony z dwu cyfr» Liczby dwucyfrowe …   Słownik języka polskiego

  • dwuczęściowy — «złożony z dwu części, zawierający dwie części, dwie jednostki» Dwuczęściowa suknia. Dwuczęściowy kostium kąpielowy, plażowy …   Słownik języka polskiego

  • dwuseryjny — «złożony z dwóch serii; wykonywany w dwu częściach, partiach, odcinkach» Film dwuseryjny …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”